ADAM MAKOWICZ. MISTRZ I UCZNIOWIE

Adam Makowicz urodził się w 1940 roku. Pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielała Adamowi jego matka, również pianistka i śpiewaczka. Choć rodzice marzyli dla syna o karierze klasycznego pianisty, 15-letniego Adama porwał jednak jazz.

W późnych latach pięćdziesiątych w Polsce, muzyka jazzowa była niemile widzianym i wręcz zakazanym owocem Zachodu. Ta muzyka, jak powiedział kiedyś Makowicz, "świat wolności i improwizacji" zafascynowała go do takiego stopnia, że jako nastolatek porzucił szkołę, jej klasyczne wymogi i zasady.

W poszukiwaniu początków własnej drogi artystycznej i języka muzycznej wypowiedzi współpracował z Tomaszem Stańką, Januszem Muniakiem, Andrzejem Kurylewiczem, Zbigniewem Namysłowskim, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Urszulą Dudziak, Wojtkiem Młynarskim. W 1977 roku z rekomendacji Benny Goodmana, legendarny producent John Hammond zaprosił go tournee w USA. W 1978 roku Makowicz wyjechał do USA po raz drugi i od tego czasu Nowy Jork, Manhattan, stał się jego stałym domem.

W USA dzielił scenę z największymi i najwspanialszymi muzykami, miedzy innymi z Benny Goodmanem, Herbie Hancockiem, Earl Hinesem, Freddie Hubbardem, Sarah Vaughan,Teddy Wilsonem, George Shearingiem. Legendarny stał się występ w duecie z Leszkiem Możdżerem w Carnegie Hall we wrześniu 2004 roku.

Poza utworami jazzowymi, ma w swoim repertuarze także klasykę, szczególnie Chopina, którym "nasiąkł" w młodości i którego czuje „po jazzowemu” jak nikt inny. W niezwykle szerokim repertuarze Adam posiada także utwory G. Gershwina, I. Berlina, J. Kerna, C. Portera i wielu innych kompozytorów amerykańskich. Jesienią 2011 wydawnictwo PWM Edition wydało cieszącą się dużym zainteresowaniem czytelników książkę Marka Strasza „Grać pierwszy fortepian. Rozmowy z Adamem Makowiczem”, w której niezwykle barwnie i szczerze opowiada o swoich trudnych początkach, miłości do jazzu i karierze za Oceanem.