Dodatkowe pieniądze dla opozycjonistów z PRLu
W roku 37. rocznicy podpisania Porozumień Gdańskich, które doprowadziły do powstania Solidarności i obalenia komunizmu weszły w życie przepisy, dzięki którym działacze opozycji antykomunistycznej otrzymają comiesięczne dodatkowe świadczenie finansowe.
- Nowe przepisy w ustawie o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych są kolejnym etapem przywracania w Polsce elementarnej sprawiedliwości. Pamiętajmy, że w czasach PRL za sprzeciw wobec komunizmu dziesiątki tysięcy ludzi płaciło ogromną cenę. Były one więzione lub internowane, zwalniane z pracy, relegowane z uczelni, szykanowane w każdy możliwy sposób. Tym ludziom należy się nie tylko nasza pamięć, ale też finansowe zadośćuczynienie za lata cierpień. Takie przepisy powinny istnieć w Polsce już od dawna - powiedział prezes IPN Jarosław Szarek.
Pieniądze te otrzyma każdy, kto będzie miał w Urzędzie do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych status działacza opozycji lub osoby represjonowanej.
Prezes IPN, powiedział, archiwiści Instytutu będą sprawdzali, czy osoba wnioskująca nie była funkcjonariuszem służb bezpieczeństwa w PRL lub z nimi nie współpracowała. Zaapelował, żeby wniosków nie składały osoby, które są kawalerami Krzyż Wolności i Solidarności, bo wystarczy, jeśli zwrócą się do Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.
- Procedura uzyskania statusu działacza opozycji czy osoby represjonowanej jest taka sama jak w przypadku realizacji wniosków o przyznanie Krzyża Wolności i Solidarności. Nie ma więc sensu jej powtarzać, tym bardziej, że wniosków na pewno będą tysiące, a archiwiści Instytutu, zgodnie z przepisami ustawy, będą mieli tylko trzy miesiące na ich rozpatrzenie - tłumaczył Szarek.
Apelował również o to, żeby krewni osób, które już nie żyją, ale zasługują na status działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych w PRL wstrzymały się z wnioskami. - Prawo do świadczenia mają tylko osoby żyjące, dlatego w pierwszej kolejności chcemy zająć się tymi opozycjonistami w PRL lub pokrzywdzonymi, którzy faktycznie są w potrzebie - powiedział prezes IPN.
Zachęcał również, żeby wnioski do IPN składano w swoim miejscu zamieszkania, czyli w lokalnych oddziałach i delegaturach IPN, które są w 17 miastach w Polsce. - Dzięki temu wnioskodawca szybciej otrzyma decyzję w swojej sprawie – zapewnił.
Nowelizacja ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej i osobach represjonowanych z powodów politycznych zmienia charakter z pomocowego na godnościowy – tak, jak jest to w przypadku kombatantów walk o niepodległość Polski w latach 1939-1956.
Zgodnie z nowymi przepisami, które w czerwcu br. uchwalił parlament, działacze opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowane z powodów politycznych będą dostawały 402,72 zł miesięcznie do końca życia, bez względu na dochód. Dotychczas takie świadczenie było przyznawane tylko na rok i to po spełnieniu określonego kryterium dochodowego.
Przepisy zmieniają także zasady przyznawania pomocy finansowej m.in. zakładają możliwość przyznania nie tylko pomocy jednorazowej, ale też pomocy okresowej, która miałaby służyć zaspokojeniu potrzeb np. w przypadku długotrwałej choroby.
Działacze opozycji antykomunistycznej otrzymają również prawo do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej oraz z usług farmaceutycznych w aptekach i do korzystania z ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych bez skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
Status działacza opozycji albo osoby represjonowanej będzie nadawany na podstawie decyzji szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych na wniosek zainteresowanej osoby, po stwierdzeniu przez prezesa IPN czy osoba ta nie była funkcjonariuszem organów bezpieczeństwa lub z nimi nie współpracowała.
Nowymi przepisami może zostać objętych nawet 60 tys. osób.
Porozumienia Gdańskie, które wchodzą w skład Porozumień Sierpniowych z 1980 r., doprowadziły do powstania NSZZ „Solidarność” - pierwszej w krajach komunistycznych, niezależnej od władz, legalnej organizacji związkowej i stały się początkiem przemian z 1989 r.: obalenia komunizmu i końca systemu jałtańskiego. Poza Porozumieniami Gdańskimi z 31 sierpnia 1980 r. składają się na nie trzy inne porozumienia zawarte przez rząd PRL z komitetami strajkowymi powstałymi w 1980 roku. Zawarto je w Szczecinie (30 sierpnia 1980 r.), Jastrzębiu-Zdroju (3 września 1980 r.) i Hucie Katowice (11 września 1980 r.).
Napisz komentarz
Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj